Wandelroute

Route uitgegeven door VVV Brakel 

Wegomschrijving

De wandeling vangt aan in het dorp, aan de kerk. De binnenin mooi onderhouden Sint-Apolloniakerk dateert van 1775; de toren is veel ouder en is laat-gotisch. Het “Sint-Apolloniaplein”, waar we staan, was vroeger het kerkhof.

We verlaten het dorpsplein met de rug naar de kerk en slaan links de Apolloniastraat in; aan de Ommegangstraat gaan we rechtdoor en komen aldus in Terwalle. Juist voor Terwalle hebben we aan onze linkerzijde de pastorie ( huisnr. 2) en een goede vijftig meter verder het klooster waar vandaag nog onderwijs gegeven wordt. Iets dieper aan onze rechterkant, “in de brakke weeden”, merken we het historische Hof-Ter-Walle, waaraan deze weg zijn naam te danken heeft. Deze dalende weg maakt het ons gemakkelijk en weldra ligt het dorpje Elst achter ons. Aan het Groot Kapittel blijven we rechts Terwalle volgen.

In de volgende bocht, op het hoogste punt van Terwalle gekomen, kijken we achterom en kunnen we genieten van een prachtig panoramisch zicht rondom ons: bij mooi weer kan men heel wat kerk- en kapeltorens tellen. Na een korte bochtige afdaling bemerken we links van de weg een beekje.

We komen aan de Smisstraat; op de hoek staat hier een kapel, gebouwd in 1885, een typisch Vlaamse uiting van vervlogen vroomheid. Deze Smisstraat ontleent haar naam aan een smidse die hier reeds in de 17de eeuw bestond, doch nu verdwenen is. We stappen rechtdoor Taalman : een nieuw dal strekt zich voor ons uit, met aan de linkerkant een beboste flank tegenaan de Dorrebeek. Als u deze betonweg bekijkt, begrijpt u dadelijk waarom hij in de volksmond wel eens “de skipiste” wordt genoemd.

Halfweg de afdaling slaan we rechts het Sonkpad in. Waar het Sonk-, Beuken- en Wederspad samenkomen, nemen we het laatste pad dat ons linksaf naar beneden voert. Enkele tientallen meter verder wandelen we over de Dorrebeek.

We volgen het Wederspad langs de populieren, met een zware klim als toetje. Op de Twaalf bunderstraat, slaan we links af. Op onze rechterkant is het huisje nr. 53, ietwat weggestoken. Bekijk het prachtig in eer gehouden kapelletje. Als u goed toekijkt merkt u in het raam boven de inkomdeur nog de vage witte letters: “IN DEN HENGST”. Dit is één van de oudste café’s in Vlaanderen, tot in september 1992 bewoond door een 99-jarige caféhoudster. De nieuwe bewoners ontdekten in 1994 drie muurschilderingen in de gelagzaal. De sfeer is echt oud-Vlaams met een leuvense stoof, een paar oude volksspelen en een stokoude cafétoog. Het café is enkel tijdens de week-ends open en u kan er een paar speciale bieren proeven. (Verder op het parcours is er nog een herberg).

Na een eventuele rustpauze wandelen we verder en weldra bemerken we twee linden bij twee hoeven op het kruispunt met de Valkenbergstraat. Die linden staan daar niet zomaar. Naast de huizen werden eertijds lindebomen geplant om bij eventuele brand van de strooien daken de andere woningen te beschermen tegen rondvliegende gensters. Omdat de wind hier zowat voor negentig procent uit de westelijke richting komt, staan de bomen ook doorgaans aan de overkant van de hoeve.

Op het einde van de Twaalfbunderstraat volgen we de Bijstierstraat, op het grondgebied van Michelbeke. Op onze linkerhand zien we in de diepte het beukenbos, in de volksmond “Den bos ’t Elst” of “de Dompels” genoemd. We wandelen voorbij enkele afgelegen boerderijtjes en als we na een langzame afdaling aan het kruispunt met de Dorrebeekstraat komen, volgen we die linksaf.

We kruisen de Nieuwstraat – hier is een herberg voor het eventuele noodzakelijke “streekbruintje” – en vlak daarna de Dorrebeek, die hier reeds wat breder is : deze Dorrebeek ontspringt in Elst – nabij de watertoren die aan het andere uiteinde van de Twaalfbunderstraat staat – en stroomt dwars door het centrum van Michelbeke om daar in de Zwalm uit te monden.

Aan het kruispunt met de Lepelstraat gekomen kunnen we het mooie kapelletje bekijken, opgedragen aan de H. Antonius. Uit de dikte van de twee linden, die het kapelletje flankeren, kunnen we afleiden dat dit reeds vele tientallen jaren oud is.

Het laag gelegen Elst ligt achter ons en de wandeling brengt ons nu door het hoge Elst. We volgen de Poorterij die naar een heuvelkam leidt. Aan een houten kruis maakt de Poorterij een bocht naar rechts in de richting van Michelbeke.

Aan de Nederpoorterij gekomen verlaten we de Poorterij links af. Nu volgt een laatste klim tot aan Vissegem, waar we links inslaan. Naast ons genieten wij van een uitzonderlijk mooi vergezicht (met zicht op de kerk van Rozebeke).

We wandelen dus nogmaals op een heuvelkam; voorbij een boerderij met twee linden verlaten we het grondgebied van Michelbeke en komen terug in Elst. Wat verder, aan de rechterkant, staat nog een hoeve, terwijl we links, tussen twee linden een Kruislieveheer bemerken. Vlak hierachter slaan we de kouterweg Klein Kapittel in, die ons voor de laatste maal over een voor Elst zo typische heuvelrug voert.

Via dit Klein Kapittel dalen we tenslotte af naar Elst, dat voor ons ligt. Aan de visvijver gegraven op het einde van de jaren zestig, aanvankelijk voor particulier gebruik maar daarna openbaar uitgebaat – nemen we rechtdoor de Heringstraat. We kruisen opnieuw de Lepelstraat om het 2de gedeelte van de Heringstraat te volgen. Na ongeveer 30 m, in de bocht naar links, ziet u rechts een smalle verharde wegel. Deze leidt u naar de kerk.

Eenmaal aan de kerk herneemt u de wandeling (links Apolloniastraat). In plaats van echter rechtdoor Ter Walle te nemen draait u rechts de Ommegangstraat in waar u na ongeveer 30 meter het ovenmuseum vindt. Van het 3de week-end in januari tot eind februari kan u elke zaterdag- en zondagnamiddag geutelingen zien gieten (en proeven).

De lus PERLINKMOLEN (6 km)

Nu bestaat de mogelijkheid de lus Perlinkmolen aan te vatten. Vanaf de startplaats – rug naar de kerk – slaan we rechts de Apolloniastraat in. Vlak voor woning nr. 23 gaan we links een voetweg in. Op het einde ervan volgen wij links de Lepelstraat. Op deze wegverandering is een kapel te zien, geflankeerd door twee linden. We gaan 20 meter verder en slaan rechts de Molenkouterweg in.

Langs deze veldweg hebben wij een mooi zicht op een, voor de streek typisch, dalhoofd. Gekomen aan de Gentsestraat steken wij deze weg schuin over en komen in de Boekelstraat. Daarna nemen wij links Sieregem. Rechts van u ziet u de witte kerktoren van Sint-Kornelis-Horebeke en de iets hoger gelegen kerktoren van Sint-Maria-Horebeke. Met enig geluk ziet u ook de draaiende wieken van de maalklare windmolen. Wij wandelen nu langs het Hof-te-Siereghem. Voorbij deze hoeve volgen wij verder een aardeweg, linksafbuigend.

Daarna komen wij aan de Pottenberg en volgen deze dalende weg rechts gedurende een vrij lange tijd. Waar de weg plots steil begint te dalen zien we links in de diepte de gebouwen van de Perlinkmolen. Vlak vóór een links gelegen gerestaureed hoevetje vinden we een bijna parallel met de “Pottenberg” lopende wegel die ons recht naar de Perlinkmolen leidt (in de volksmond:’Het meuleken Perlink’). – Voor wie het moeilijk vindt : de wegel begint rechtover de rechts gelegen weg Bosseveld -. De Perlinkmolen, geklasseerd bij KB van 15.10.1974, is de oudste watermolen van Vlaanderen (reeds vermeld in 868).Op het einde van de voetweg ziet u, tussen de takken, het rad of schoepenwiel. Het mechanisme binnen de molen is nog intact en de molen bleef in bedrijf tot 1971. In het molenhuis is een schild te merken met een dubbelhoofdige adelaar (Oostenrijkse periode). De molen heeft een zeer rijke geschiedenis en de omgeving van de molen was eertijds dicht bewoond tot een pestepidemie in de 15de eeuw de bewoning aldaar totaal uitroeide.

Op het einde van de wegel gaat u rechtdoor langsheen de poort van het molenhuis Perlinkweg. Bij nat weer kan deze losweg een paar tiental meter drassig zijn maar het vervolg van de route loont de moeite. Op het einde van de Perlinkweg slaan we links af (Keiweg). Deze Keiweg wordt aldus genaamd omdat de velden vol keien liggen.

Eenmaal over de Perlinkbeek volgt een nijdige klim. Deze smalle weg ligt trouwens op het parcours van de wielerklassieker de “Ronde van Vlaanderen”. Honderden wielerfanaten komen hier de renners aanmoedigen. Bovenop de Keiweg ziet u 5 houten kluizen en vervolgens het Monasterium Mariakluizen. Het kleine klooster is een autonome stichting van heremieten of broeders van de kluis, die leven volgens de authentieke regels van Benediktus (stilte – niet met mekaar praten -). In het week-end bent u er welkom en een bezoek loont absoluut de moeite. Het in 1982 gestichte oord is een verzameling van samengebalde mystieke kunst en kunstvoorwerpen. In de kleine donkere kapel worden regelmatig orgelrecitals gegeven. Wie een paar dagen in eenzaamheid en stilte zich wil bezinnen of door de prachtige streek nog onvoldoende tot innerlijke rust is gekomen, kan één van de vijf kluizen betrekken.

Op het einde van de Keiweg gaan we een vijftal meter rechts de Leberg af, om dan onmiddellijk links de Kleine Gastenhoek in te slaan. Langs deze veldwegel zien wij de dorpskern van Zegelsem met een schilderachtig uitzicht. Wij komen voorbij een kleine kapel toegewijd aan O.-L.-Vrouw van Vlaanderen.

Wij blijven de weg volgen en komen aan de Gentsestraat. Wij gaan links en verder rechts de Ommegangstraat in, naar de kerktoren van Elst toe. Op het einde van de Ommegangstraat vinden we op huisnummer 3 het ovenmuseum. Van het 3e week-end in januari tot eind februari kan u elke zaterdag- en zondagnamiddag geutelingen zien gieten (en proeven). De Ommegangstraat vervolgend komen we terug aan de kerk van Elst.